Iedereen heeft stopcontacten waar een stekker in past…. Dat is je ‘magneet’. Het is niet zo dat je iets aantrekt. Je bent ergens ‘gevoelig’ voor = stopcontact. En dan zie je die dingen eerder = stekkers.

Uit het boek van Debbie Ford: Licht op schaduw blz 63 en 64:

Projectie is een fascinerend fenomeen dat helaas aan velen van ons niet op school werd onderwezen. Het is een onvrijwillige overdracht van ons eigen onbewuste gedrag op anderen, zodat het lijkt alsof die mensen deze eigenschappen ook werkelijk hebben. Als we bang zijn voor onze emoties of voor de niet-geaccepteerde delen van onze persoonlijkheid, schrijven we deze eigenschappen toe - dit is een afweermechanisme - aan dingen buiten onszelf en aan andere mensen. Als we niet erg tolerant zijn ten aanzien van anderen, schrijven we bijvoorbeeld aan hen ons minderwaardigheidsgevoel toe.

Natuurlijk is er altijd een 'haakje' dat de aanleiding is voor onze projectie. Een onvolkomenheid in de ander activeert een aspect van onszelf dat om onze aandacht vraagt. Datgene wat we in onszelf ontkennen, projecteren we dus op andere mensen.

We zien gewoonweg wat we zelf in ons hebben. Ik zie het in termen van energie. Stel je voor dat je honderd verschillende elektrische stopcontacten op je borst hebt. Ieder stopcontact vertegenwoordigt een bepaalde eigenschap. De eigenschappen die we erkennen en accepteren zijn afgedekt. Zij zijn veilig: er staat geen elektrische spanning op. Maar de eigenschappen die we niet prettig vinden, die we nog niet hebben geaccepteerd, zijn geladen. Dus als er anderen langskomen die een van deze eigenschappen vertonen, sluiten zij precies op ons aan.

Als we bijvoorbeeld onze woede ontkennen of ons daar ongemakkelijk over voelen, zullen we boze mensen in ons leven aantrekken. We zullen onze eigen gevoelens van woede onderdrukken en mensen veroordelen die volgens ons boos reageren. Omdat we tegen onszelf liegen over onze innerlijke gevoelens, kunnen we deze alleen vinden door ze in anderen te zien. Andere mensen weerspiegelen onze verborgen emoties en gevoelens, en daardoor kunnen wij deze in onszelf herkennen en terugnemen.

We deinzen instinctief terug voor onze negatieve projecties. Het is gemakkelijker datgene te onderzoeken waardoor wij ons aangetrokken voelen dan te kijken naar hetgeen wij verafschuwen. Als ik mij beledigd voel door jouw arrogantie, komt dat doordat ik mijn eigen arrogantie niet accepteer. Dit kan betrekking hebben op de arrogantie die ik momenteel in mijn leven tot uitdrukking breng en die ik niet van mezelf zie, of op de arrogantie waarvan ik ontken dat ik die eventueel in de toekomst kan gaan vertonen. Als ik mij beledigd voel door arrogantie, dien ik nauwkeurig alle terreinen van mijn leven te onderzoeken en mezelf het volgende af te vragen: Was ik in het verleden arrogant? Ben ik nu arrogant? Zou ik in de toekomst arrogant kunnen zijn? Het zou zeker van arrogantie getuigen wanneer ik deze vragen met nee zou beantwoorden zonder scherp naar mezelf te kijken of aan anderen te vragen of zij ooit hebben meegemaakt dat ik arrogant was. Een ander veroordelen is arrogant, dus het is duidelijk dat we allemaal de mogelijkheid in ons hebben arrogant te zijn. Als ik mijn eigen arrogantie accepteer, word ik niet verstoord door de arrogantie van iemand anders. lk kan het wel opmerken, maar het zal mij niet deren. Mijn stopcontact voor arrogantie zal zijn afgedekt. Alleen wanneer je tegen jezelf liegt of een bepaald aspect van jezelf verafschuwt, voel je de emotionele lading bij het gedrag van een ander persoon.

Goed boek ;-)