Stopcontacten

Iedereen heeft stopcontacten waar een stekker in past…. Dat is je ‘magneet’. Het is niet zo dat je iets aantrekt. Je bent ergens ‘gevoelig’ voor = stopcontact. En dan zie je die dingen eerder = stekkers.

Uit het boek van Debbie Ford: Licht op schaduw blz 63 en 64:

Projectie is een fascinerend fenomeen dat helaas aan velen van ons niet op school werd onderwezen. Het is een onvrijwillige overdracht van ons eigen onbewuste gedrag op anderen, zodat het lijkt alsof die mensen deze eigenschappen ook werkelijk hebben. Als we bang zijn voor onze emoties of voor de niet-geaccepteerde delen van onze persoonlijkheid, schrijven we deze eigenschappen toe - dit is een afweermechanisme - aan dingen buiten onszelf en aan andere mensen. Als we niet erg tolerant zijn ten aanzien van anderen, schrijven we bijvoorbeeld aan hen ons minderwaardigheidsgevoel toe.

Natuurlijk is er altijd een 'haakje' dat de aanleiding is voor onze projectie. Een onvolkomenheid in de ander activeert een aspect van onszelf dat om onze aandacht vraagt. Datgene wat we in onszelf ontkennen, projecteren we dus op andere mensen.

We zien gewoonweg wat we zelf in ons hebben. Ik zie het in termen van energie. Stel je voor dat je honderd verschillende elektrische stopcontacten op je borst hebt. Ieder stopcontact vertegenwoordigt een bepaalde eigenschap. De eigenschappen die we erkennen en accepteren zijn afgedekt. Zij zijn veilig: er staat geen elektrische spanning op. Maar de eigenschappen die we niet prettig vinden, die we nog niet hebben geaccepteerd, zijn geladen. Dus als er anderen langskomen die een van deze eigenschappen vertonen, sluiten zij precies op ons aan.

Als we bijvoorbeeld onze woede ontkennen of ons daar ongemakkelijk over voelen, zullen we boze mensen in ons leven aantrekken. We zullen onze eigen gevoelens van woede onderdrukken en mensen veroordelen die volgens ons boos reageren. Omdat we tegen onszelf liegen over onze innerlijke gevoelens, kunnen we deze alleen vinden door ze in anderen te zien. Andere mensen weerspiegelen onze verborgen emoties en gevoelens, en daardoor kunnen wij deze in onszelf herkennen en terugnemen.

We deinzen instinctief terug voor onze negatieve projecties. Het is gemakkelijker datgene te onderzoeken waardoor wij ons aangetrokken voelen dan te kijken naar hetgeen wij verafschuwen. Als ik mij beledigd voel door jouw arrogantie, komt dat doordat ik mijn eigen arrogantie niet accepteer. Dit kan betrekking hebben op de arrogantie die ik momenteel in mijn leven tot uitdrukking breng en die ik niet van mezelf zie, of op de arrogantie waarvan ik ontken dat ik die eventueel in de toekomst kan gaan vertonen. Als ik mij beledigd voel door arrogantie, dien ik nauwkeurig alle terreinen van mijn leven te onderzoeken en mezelf het volgende af te vragen: Was ik in het verleden arrogant? Ben ik nu arrogant? Zou ik in de toekomst arrogant kunnen zijn? Het zou zeker van arrogantie getuigen wanneer ik deze vragen met nee zou beantwoorden zonder scherp naar mezelf te kijken of aan anderen te vragen of zij ooit hebben meegemaakt dat ik arrogant was. Een ander veroordelen is arrogant, dus het is duidelijk dat we allemaal de mogelijkheid in ons hebben arrogant te zijn. Als ik mijn eigen arrogantie accepteer, word ik niet verstoord door de arrogantie van iemand anders. lk kan het wel opmerken, maar het zal mij niet deren. Mijn stopcontact voor arrogantie zal zijn afgedekt. Alleen wanneer je tegen jezelf liegt of een bepaald aspect van jezelf verafschuwt, voel je de emotionele lading bij het gedrag van een ander persoon.

Goed boek ;-)

Uit: Het schaduw effect: gebruik de kracht van je donkere kant:

Welke eigenschap of kenmerk en welk gedrag of gevoel we ook bij onszelf ontkennen, we kunnen er zeker van zijn dat juist dát de eigenschap, het kenmerk, het gedrag of het gevoel is dat diep in onze psyche verborgen ligt. We hoeven niet zo ver te zoeken om te ontdekken dat we doorgaans juist de dingen doen die we bij anderen bekritiseren. Het kan in een totaal andere vorm de kop opsteken, maar de drijvende kracht erachter is feitelijk dezelfde. Soms is het moeilijk deze drijvende kracht in onszelf te ontdekken, omdat we niet altijd exact hetzelfde gedrag vertonen als de persoon op wie we ons gedrag projecteren, maar ze is er wel degelijk. Als we een eigenschap of kenmerk bezitten waar geen beveiliging op zit (om het beeld van de stopcontacten weer te gebruiken), trekken we mensen en gebeurtenissen aan die ons helpen bij het erkennen, helen en aanvaarden van het desbetreffende afgewezen aspect van onszelf. Als we de eigenschappen aanvaarden die ons in anderen zo storen, zullen ze ons niet langer van slag brengen. We zien ze misschien wel, maar ze beïnvloeden ons niet. Die stopcontacten hebben dan ook een beveiliging, zodat er geen spanning meer op staat. Pas als we tegen onszelf liegen of een aspect van onszelf verafschuwen, roept het gedrag van een ander negatieve emoties in ons op. Ken Wilber, de alom gerespecteerde filosoof en psycholoog, maakt een belangrijk onderscheid. Hij zegt dat wanneer iemand of iets in onze omgeving ons informeert, als we datgene wat er om ons gebeurt als informatie of als iets interessants ervaren, we waarschijnlijk niet aan het projecteren zijn. Als het ons beïnvloedt, als we er met een kritische vinger naar wijzen, als we er overdreven op gefocust zijn, is de kans groot dat we het slachtoffer zijn van onze eigen projecties.

Mooi om dit af en toe onder de loep te nemen!

Zicht op Leefblind 2 schoolt je hierin ►

28 augustus 2017