Twee componentenlijm

Jan Geurtz beschrijft in zijn boek Over liefde en loslaten dat in het toelaten van emoties als verdriet, angst, jaloezie en frustratie, en na het volledig doorvoelen ervan, er iets bijzonders mee gebeurt, namelijk dat het lijden eruit verdwijnt. Je kunt dan nog steeds boosheid of verdriet voelen maar zonder dat je eronder lijdt. Omdat je elk verzet ertegen (mijn schuld-jouw schuld gedachten) hebt losgelaten, en het pijnlijke verhaal in je gedachten niet langer gelooft, verdwijnt het lijden, lost het op in beweging van energie. Want dat is wat een emotie in werkelijkheid is: een beweging van energie in je lijf, niet goed en niet slecht, gewoon een onderdeel van je volledige ervaring van dit moment, een verschijningsvorm van levenskracht.

Een mooie video die dit onderschrijft: (Dit gebruik in tijdens de cursus Stress Release 3)

2 componentenlijm - Jan Geurtz

De essentie van het lijden kan ook op een iets andere manier duidelijk gemaakt worden, door een pijnlijke emotie voor te stellen als een soort 'tweecomponentenlijm'. Dat is lijm die pas plakt als je er een tweede component doorheen mengt. De twee componenten waaruit de pijnlijke emotie bestaat zijn een fysieke sensatie plus een gedachte. De fysieke sensatie is op zichzelf vrij van lijden, maar door toevoeging van de twee de component, de gedachte, ontstaat het lijden. Die gedachten vormen altijd een verhaal over jezelf als mislukking en over de omstandigheden als echt vervelend. Een voorbeeld staat op blz 29

De uitkomst van het verhaal is altijd negatief, je veroordeelt jezelf en/of de persoon die je op dat moment mist. Deze destructieve gedachten zijn een echo van onze diepste negatieve zelf-overtuiging dat we ons van binnenuit nooit goed kunnen voelen, en dat daar altijd anderen voor nodig zijn.

Video van Jan Geurtz

In onderstaande video laat Jan Geurtz zijn manier zien van hoe je kunt omgaan met een gevoel wat opkomt en een denken die er van alles van vindt en het vastgrijpt. Hierdoor zet je de energie die opkwam vast – het mag er niet zijn – het doet pijn – je denkt dat je het niet aankunt.

Spirituele groei en pijnlijke emoties passen erg goed bij elkaar. Onder beknelling geen bevrijding, zou je kunnen zeggen. Of: ‘lijden moet gevoeld worden, om het te kunnen overstijgen’. Blz 13 Over liefde en loslaten.

Wanneer je gaat zien dat je gaat grijpen en ervan los kunt komen, dan blijft de energie bewegen.

Als we die energie vastzetten ontstaat er spanning (vergelijkbaar met je adem hoog inhouden en vastzetten). Als die spanning vrij komt, komt daarmee ook de energie vrij en voel je je vaak veel vitaler.

Als je die spanning al heel lang vastgezet hebt, dan kan het zijn dat het vrij maken van die energie heel onwennig voelt en het direct weer vastzetten als heel vertrouwd en veilig.

Die energie is van jou, was van jou en mag jij weer inzetten/gebruiken voor jou.

Dus als een stressor een emotie veroorzaakt en je die vastzet, vergeet die energie dan niet weer vrij te laten (bewegen). Adem door, dat helpt vaak al heel fijn. Laat de spanning van je afglijden en neem de energie tot je.

Want emotie = e-motie = energie in beweging.

Op mijn site staan andere oefeningen die je hierbij kunnen ondersteunen. Kinesiologie leert ons dat we die twee componenten weer uit elkaar kunnen halen. Het geeft ontspanning in de fysieke sensatie van dat moment. Zodra dat echt helemaal lukt, verdwijnt het lijden eruit.

Daarnaast kun je veel meer aan dan je denkt: Why you're always in THE RIGHT PLACE FOR LIFE - by Jeff Foster. Rusten in 'niet weten' .... Jeff Foster legt dat mooi uit.
Kies voor het lichtpunt, vecht niet met het leven, verwonder je en onderken juist dat wat je pijn doet. De verbindende factor daarbij is dat je niet kunt falen als je faalt, dat je gewoon moet rusten en bereid moet zijn om nog een keer te falen. Waarbij je dus niet faalt, maar moedig doorleeft in het besef dat je leeft.
Ook in de cursus Leefblind 1 zit 'en ik leef', die heel krachtig doorwerkt in het besef dat je veel meer aankan dan je dacht. Je denken wordt hierin beperkt door ervaringen waarin je 'overlevingsstrategieën' hebt ingezet om de situatie waarin je zat te overleven. Maar je was helemaal niet in 'levensnood', het voelde alleen zo op dat moment. Je hele fysiologie gaf je de ervaring van levensnood - dus was het waar.
Wanneer je rust in 'niet-weten' ben je in het nu en valt verleden en toekomst even helemaal weg. Dan ontstaat er iets wat ik je niet goed uit kan leggen. Het voelt alsof je hart groter wordt en open gaat, alsof alles van je afvalt. Misschien is er iemand die het goed kan omschrijven en misschien is het ook wel voor iedereen anders.

9 september 2017